Atiq Rahimi’den, bir solukta okuduğum, çoğunluğu iç monolog ve bilinç akışı ile yazılmış kitap, Taliban rejiminin ağırlığı altında ezilen Afgan kadınlardan birini anlatıyor.
Kadınlar insan değil, şiddet sıradan bir olay gibi yaşanırken savaş çok olağan karşılanıyor Afganistan’da…
Kitabı okurken öyle içine girdim ki, sanki tek kişilik bir tiyatro oyunu izledim. Her detay gözümde canlandı. Kitabı kapattığımda biraz yüreğim sıkışmıştı ama gerçeklerden kaçmamak lâzım değil mi?
ATIQ RAHIMI, Fransa’nın en önemli edebiyat ödüllerinden Goncourt Ödülünü, 2008 yılında bu kitabı ile almış. Öneririm…
Keyifli okumalar…
01.07.2020
