Alejandro Zambra’nın bu kitabını önerirken kitaptan birkaç alıntı ile başlamak istiyorum.
“Okumak yüzünü kapamaktır. Yazmaksa yüzünü göstermek.”
“Yaralarımız ganimetimizdi.”
“Kimse kimsenin adına konuşamaz. Çünkü her ne kadar bir yabancının hikâyesini anlatmak istesek de eninde sonunda hep kendi hikâyemizi anlatırız.”
“Okuma zevki üzerine konuşmak için nefes tüketmiyorlardı, belki de bu zevki kaybettiklerinden ya da gerçekte hiçbir zaman böyle bir hisse sahip olmadıklarından.”
2019 Ekim ayından beri yazarlık yolunda aldığım eğitimler, hayallerim, yolda olmayı, keşfetmeyi sevmem, yaşanmışlıklarım, acılarım, üzüntülerim, sevinçlerim…
Ben bu kitabı çok sevdim, zaman zaman kendimi buldum, zaman zaman hayallere daldım, zaman zaman da dile getiremediklerimi okudum.
1985 Şili depremi, bir çocuğun iç dünyası, diktatörlük rejiminin insanların hayatlarını ve iç dünyalarını nasıl etkilediğini, hayallerini, özlemlerini, aile ilişkilerini anlatan bu kitapta, çocuğun cümlelerini okurken; “ Evet ben de çocukken böyle düşünüyordum…” diye bulabilirsiniz kendinizi.
Öneri yazıma, kitaptan alıntılarla başladım. Neredeyse kitabın bütün cümleleri alıntı niteliğinde. Şiddetle öneririm…
Keyifli okumalar…
03.08.2020
